خداوند متعال در سوره مطفّفين: آيات (22 تا 36)می فرماید:
إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ (22) عَلَى الْأَرائِكِ يَنْظُرُونَ (23) تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ (24) يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ (25) خِتامُهُ مِسْكٌ وَ فِي ذلِكَ فَلْيَتَنافَسِ الْمُتَنافِسُونَ (26)
وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ (27) عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ (28).
محققا ابرار غرق در نعمتند (22).
بر اريكهها تكيه زده تماشا مىكنند (23).
در سيمايشان طراوت تنعم مشاهده مىشود (24).
از شراب بىغش و صافى به ايشان مىنوشانند (25).
شرابى كه مهر و مومش مشك است و شايسته است كه مردم نسبت به چنين زندگى مسابقه بگذارند (26).
شرابى كه ممزوج با چشمه تسنيم است (27)
«همان چشمهاى كه مقرّبان از آن مىنوشند(28)
وقبل از این آیات بیان می فرماید پروندۀاین انسانهای نیکو کاردر نزد مقربین است:
كَلاَّ إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ (18) وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ (19) كِتابٌ مَرْقُومٌ (20) يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ (2).
چنان نيست كه آنها (در باره معاد) خيال مىكنند، بلكه نامه اعمال نيكان در” عليين” است.
19- و تو چه مىدانى عليين چيست؟! 20- نامهاى است رقم زده شده و سرنوشتى است قطعى.
21- كه مقربان شاهد آنند.
«مقرّبون» گروهى از خاصان و برگزيدگان مؤمنانند كه مقامى بس والا دارند، و شاهد و ناظر نامه اعمال ابرار و نيكان ديگرند.
البته همه مقربان از ابرارند ولى همه ابرار در سلك مقربان نيستند.
از اين آيات استفاده مىشود كه” تسنيم” برترين شراب طهور بهشتى است كه مقربان آن را به طور خالص مىنوشند، ولى براى ابرار مقدارى از آن را با رحيق مختوم كه نوع ديگرى از شراب طهور بهشتى است مى آميزند!
ولایت امام علی علیه السلام حقیقت چشمۀ تسنیم
أخرجه جماعة، منهم الترمذي عن بريدة الاسلمي وقال الترمذي: هذا حديث حسن[1]. موفق بن أحمد: بسنده عن الحسن البصري عن ابن مسعود رضى الله قال: قال رسول الله صلى الله عليه و آله:
«اذا كانَ يَوْمَ الْقيامَةِ يَقْعُدُ عَلِىُّ عَلَى الْفِرْدُوسِ وَ هُوَ جَبَلٌ قَدْ عَلَا عَلَى الْجَنّةِ وَ فَوْقَهُ عَرْشُ رَبّ الْعالَمينَ، وَ مِنْ سَفْحِهِ تَنْفَجِرُ انْهارُ الْجَنَّةِ، وَ تَتَفرّقُ فىِ الْجَنانِ، وَ عَلىٌّ جالِسٌ عَلى كُرْسىٍّ مِن نورٍ، يَجرْى بَيْنَ يَدْيهِ التّسْنيمُ، لَا يجوزُ احَدٌ الصِّراطَ الّا وَ مَعَهُ سَنَدٌ بِوِلَايةِ عَلى وَ وِلَايةِ اهْل بَيْتِهِ فَيُدْخِلُ مُحبّيهِ الْجَنَّةَ وَ مُبْغضيهِ النّارَ »[2].
ابن مسعودروایت می کند:رسول خدا «صلى الله عليه و آله» فرموده است: چون روز قيامت فرا رسد، علىّ در فردوس مىنشيند، و فردوس كوهى است كه بر تمام بهشت برترى و تفوّق دارد، و بالاتر از آن عرش پروردگار جهانيان است، و از دامنه اين كوه نهرهاى بهشت جارى است و در ميان بهشتها پخش مىشود.
علىّ علیه السلام بر منبری از نور نشسته، و چشمه تسنيم در مقابل او جارى است
هيچكس از صراط عبور نمىكند مگر آنكه با او سندى نسبت به ولايت علىّ و ولايت اهل بيتش بوده باشد.
على دوستان خود را به بهشت و دشمنان خود را به جهنّم داخل مىكند.
در واقع آنكه بر اعراف قرار دارد و تسنيم از زير پاى او جارى است مقام ولايت كبراى حضرت مولى الموالى أمير المؤمنين علی عليه السلام است، كه تمام بهشتیان از چشمۀجارى شده از زير پاى آنحضرت مي آشامند.و ابراربا آشامیدن رحیق مختوم عطر ولایت آن حضرت را ادراک می کنند.
لذا تمام نهرهای بهشتی چه تَسنيم، و كافور، و چه زنجبيل، و چه خَمر صافى، و چه نهر شير، يا آب خالص معطر، يا نهر عسل، همه از مقام ولايت كه علم مطلق است سرچشمه گرفته، و بهشتیان را هر يك به حسب ظروف و استعداداتشان سيراب مىكند .
[1] . المناقب للخوارزمي: 71 حديث 48. فرائد السمطين 1 / 292 حديث 230. أمالى المفيد: 353 حديث 5. أمالي الشيخ الطوسى 1 / 124 حديث 193. غاية المرام: 261 باب 53 حديث 1 و 2. أمالي الصدوق: 42 حديث 1
[2] . . ينابيع المودة لذوي القربی،قندوزی حنفی،ج1ص290.مقتل خوارزمی،ج2ص39طبع نجف،
